ایران - مایه اعتبار کعبه

عید قربان زیباترین وحدت  انسانها است . پایه آن قربانی فرزند توسط ابراهیم پیامبرمیباشد .پس از گذرانیدن آزمون ذبح اسماعیل، با سه‌قهرمان این ماجرا، یعنی پدر‌و پیشوای پیر، مادر والامقام، و فرزند ذبیح، گویا خداوند اراده فرموده تا یادمانی از این پیشقراولان توحید پدید آورد که جاودانه و پاینده، الهام‌بخش عشق و پاکی برای موحدان تاریخ باشد. و چنین است که فرمان ساختن خانه کعبه را خطاب به خاندان ابراهیم ابلاغ می‌فرماید. خاندان قهرمان، سنگها را از کوه سخت مکه می‌کنند و یک اتاق چهاردیواری بی‌سقف برپا می‌کنند. و همین اتاق ساده، چندین هزاره است که قبله‌گاه اهل ایمان و توحید است.

جدا از آل توحید و آل ابراهیم، کعبه چیزی نیست جز سنگ و گلی از سنگهای همان کوه و خاکهای همان دره. مگر که نور حرمت انسانهای اهل دلی به سنگ و گلها بتابد، وگرنه چه‌حرمی و چه‌قبله‌یی. گویی به‌خواست خدای ابراهیم، مقرر بود که همین رنجدیده‌، هاجر کنیز و فرزندش که ظرفیت انسانیت را با آزمونهای خویش تفسیر کرده‌اند، چنان بدرخشند که شمع راه توحید شده و مایه آبروی کعبه باشند.
اینک، چهارهزارسال است که هرکس به کعبه تعظیم کرده و به‌دور آن به‌طواف چرخیده است، آرامگاه هاجر و اسماعیل را طواف کرده ‌است.

مناسک حج

در مراسم حج در سراسر مسیر سمبلیکی که به سوی توحید و یگانگی می‌رود همه بر گرد خانه خداوند طواف می‌کنند و خدا که خانه‌اش به روی همه گشاده است می‌گوید:‌ برای خلق ،برابر و مساوی قرارش دادیم، چه برای مقیمان شهرنشین و چه برای روستایی بادیه‌نشین . از آغاز نیز به حرمت قبله مسلمانان و به نشانه فرو ریختن همه حصارها و قید و بندهای بیگانه‌ساز، قرار بود که این خانه هیچ دیوار و حصاری نداشته باشد.‌ و باز هم در مناسک حج، توصیه‌های اکید بر این است که از زور و حرف ناروا بپرهیزید و با آن مقابله کنید. و ممنوعیت هرگونه انگیزه تنازع تا آن‌جاست که در روزهای مناسک حج، حتی درختی را نمی‌توان برید،‌زیرا که همه چیز به سوی تقوایی   رهائیبخش سمت و سو داده می‌شود.